صفحه 103 نگارشو یکیتون میفرستید

خداوند با زنده کردن زمین و درختان در هر بهار به انسان این پیام را می دهد که پس از هر سختی آسانی و پس از هر مرگ زندگی تازه ای است. ما باید این پیام را درک کنیم و امیدوار و خوشحال باشیم. مؤمن واقعی هرگز ناامید نمی شود، هرگز تسلیم تاریکی و ظلم نمی شود، بلکه چراغ دل او همیشه به نور امید خدا روشن است. پس باید از این شعر زیبای حافظ درس بگیریم، در دل و قلب خود را به سوی تاریکی و سیاهی ها ببندیم، از فرصت های خوب بهره ببریم و قلبمان را پر از امید و روشنایی و احساسات خوب کنیم تا دنیا به ما لبخند بزند و هر روزمان از روزها و بادهای نوروزی و بهاری پر شود.

شعر زیبای شاعر پرآوازه ایرانی، حافظ به نیروی عشقی اشاره دارد که از سمت معشوق و یار به سمت عاشق می آید این نیرو می تواند در قالب سخنی دلنشین از سوی یار یا سخنی تلخ باشد و هر چیز دیگری که از سوی یار. اید اما همه اینها برای عاشق همچون باد نوروزی دلنشین به چشم می آید چرا که اگر دردی از سوی معشوق رسد درمانی بیش نیست و اگر درمانی رسد همچون شهد شیرین است طراوتی که از سمت معشوق می رسد نه تنها خاموشی آتش دل را در پی ندارد بلکه آن را می افروزد و شعله ور میکند البته این شعر بیشتر به خدا بر میگرده اینم که نوشتم هم میتونه خطاب به خدا باشه هم معشوق زمینی به هر دو مرتبطه

شعر گردانی نگارش یازدهم ص ۱۰۳